فرآیند اجتماعی شدن کودک

چگونه از کودک خجالتی خود حمایت کنیم
بنابراین او می تواند نقاط قوت خود را بپذیرد و از راه سالم خود از پوسته خود بیرون بیاید.

اعتبار ... Eva Cremers

توسط ملیندا ونر مویر
15 آوریل 2020
این راهنما در اصل در تاریخ 9 ژانویه 2020 در والدین NYT منتشر شد.

در جولای گذشته ، من کودک 5 ساله ام را به جشن تولد بهترین دوستش بردم. یک سرگرم کننده ، موسیقی پررونق و 20 مهد کودک رقصنده وجود داشت - و سپس دخترم بود که وحشت زده پشت یک گیاه در گوشه اتاق پشتی محکم شده بود.

برای والدین NYT ثبت نام کنید راهنمایی مبتنی بر شواهد ، به علاوه داستان های شخصی و پیروزی های کوچک والدین دیگر را دریافت کنید. آن را به صندوق ورودی خود ارسال کنید.
من مرتباً دخترم را در پشت اشیا in بی جان پنهان می کنم و نمی دانم چه باید بکنم - یا اینکه نگران باشم. آیا بد است که او مدت زیادی طول می کشد تا در موقعیت هایی که بسیاری از افراد را درگیر می کند سازگار شود؟ آیا بعد از معرفی او به دوستان بزرگسال ، باید افسوس خورد که او مانند نینجا فرار می کند؟ چه کاری باید انجام دهم - و انجام ندهم - برای کمک به پیشرفت او در جهانی که انتظار دارد همه دوستانه و برای گفتگوهای کوچک باشند. من برای دریافت پاسخ با تعداد انگشت شماری از روانشناسان ارتباط برقرار کردم و این چیزی است که یاد گرفتم.

چه باید کرد
درک کنید که کمرویی چیست (و نیست).
به یاد داشته باشید که خجالتی بودن حکم ابدی ندارد.
به خاطر داشته باشید که خجالتی بودن یک نقطه ضعف نیست.
کودک خجالتی خود را نادیده نگیرید
اما آنها را مجبور به موقعیت های ترسناک نکنید.
قبل از وقوع ، در سناریوهای بالقوه استرس زا تمرین کنید که چه کاری انجام شود.
در زمان بازی آماده کمک باشید.
مهمتر از همه ، زیاد نگران آن نباشید.
چه موقع نگران باشید
درک کنید که کمرویی چیست (و نیست).
مردم بعضی اوقات از کلمات "خجالتی" ، "مضطرب اجتماعی" و "درون گرا" به جای هم استفاده می کنند ، اما معنی همه آنها معنای مختلفی است. اگر کودک شما خجالتی است ، ممکن است در موقعیت های اجتماعی احساس ناهنجاری یا عصبی کند زیرا از قضاوت منفی می ترسد - نگران است که طرد شود یا تحقیر شود. از طرف دیگر ، اضطراب اجتماعی خجالتی بودن در مورد استروئیدها است: این یک اختلال قابل تشخیص است که با ترس از تماشا و قضاوت توسط دیگران مشخص می شود ، چنان شدید و مداوم است که زندگی روزمره را مختل می کند. بچه های خجالتی ممکن است در انتقال به مدرسه جدید مشکل داشته باشند و ممکن است چند هفته یا حتی چند ماه طول بکشد تا احساس آرامش کنند. کودکان مضطرب اجتماعی ممکن است هرگز به آن نقطه نرسند و ممکن است از رفتن به مدرسه خودداری کنند.

تبلیغات

خواندن داستان اصلی را ادامه دهید

و سپس درونگرایی وجود دارد ، که هیچ ارتباطی با کمرویی یا اضطراب اجتماعی ندارد. این منعکس کننده اولویت فرد برای تنها بودن یا در گروه های کوچک است ، بر اساس آنچه آنها را تأیید و انرژی می دانند. یک فرد درون گرا زمان تنهایی و سکوت را دوست دارد ، در حالی که فرد برون گرا وقت گذراندن با دیگران و قرار گرفتن در موقعیت های تحریک کننده را ترجیح می دهد. سوزان قابیل در کتاب خود ، "آرام" توضیح داد که "درون گراها و برون گراها از نظر سطح تحریک خارجی که برای عملکرد مناسب نیاز دارند متفاوت هستند. افراد درونگرا با تحریک کمتر احساس "درست" می کنند ، مانند زمانی که با دوست نزدیک خود شراب می نوشند ، جدول کلمات متقاطع را حل می کنند یا کتاب می خوانند. برون گراها از انفجار اضافی که ناشی از فعالیت هایی مانند ملاقات با افراد جدید ، اسکی روی دامنه های لغزنده و استحکام دادن به استریو است ، لذت می برند. "

من خودم (و دخترم) را هر دو خجالتی و درونگرا می دانم ، اما مردم می توانند خجالتی و برونگرا ، خجالتی و درون گرا و خجالتی و برونگرا باشند. صفات کمرویی و درونگرایی نیز در یک طیف قرار می گیرد ، بنابراین یک شخص می تواند کمی خجالتی باشد یا نسبتاً خجالتی باشد و یا در پشت گیاهان خجالتی باشد.

به یاد داشته باشید که خجالتی بودن حکم ابدی ندارد.
حیا نیز یک ویژگی ثابت نیست. در حقیقت ، بچه ها معمولاً با گذشت زمان خجالتی تر می شوند فرآیند اجتماعی شدن کودکان، زیرا مهارت های لازم برای مدیریت موقعیت های اجتماعی را می آموزند. ونسا لوبو ، Ph.D. ، روانشناس در گفت: "ما نمی خواهیم بچه ها را در سالهای پیش دبستانی کبوتر کنیم -" آنها خجالتی یا خارج از خانه خواهند شد "- زیرا هنوز هم تغییرات زیادی ممکن است اتفاق بیفتد." دانشگاه راتگرز. هنگامی که او یک کودک نوپا بود ، کودک 8 ساله من به من چسبیده بود و در هنگام ترک مراقبت های روزانه قاتل خونین فریاد می کشید - اما تابستان گذشته ، وقتی او را در یک اردوگاه شبانه جدید رها کردم ، او به سختی قبل از بچه گری خداحافظی کرد تا پیدا کند دوستان جدید. کورالی پرز-ادگار ، Ph.D. ، روانشناسی که در مورد کمرویی در ایالت پن تحصیل می کند ، گفت: "آنها سازگاری را یاد می گیرند." برای اکثر قریب به اتفاق بچه های خجالتی ، "شما به برنامه های درسی ، کتاب کار یا مراجعه به یک درمانگر نیازی ندارید - زندگی روزمره خود را داشته باشید و برای اکثر بچه ها ، کافی است."

به خاطر داشته باشید که خجالتی بودن یک نقطه ضعف نیست.
جامعه ما یک تعصب فرهنگی نسبت به برونگرایی دارد: ما گرسنگی را جشن می گیریم و اغلب به کسانی که ترجیح می دهند خود را حفظ کنند اخم می کنیم. دکتر پرز-ادگار گفت: "من هرگز پدر و مادری نداشته ام که به من مراجعه کند و بگوید ،" من نگران مری هستم ، او دوستان زیادی دارد ، او فقط اجتماعی ، اجتماعی ، اجتماعی است "- این یک مشکل محسوب نمی شود." گفت

با این حال والدین اغلب کمرویی فرزندان خود را یک نقص در شخصیت می دانند و نباید این کار را بکنند. دکتر پرز-ادگار گفت: "کمرویی چیز بدی نیست - این یک پاسخ طبیعی به عدم اطمینان یا تازگی است و در بیشتر موارد ، واقعاً خوب است." هنگامی که به مهمانی شام می رسید ، احتمالاً اتاق را اسکن می کنید تا حس و حال خود را بدست آورید

برخورد با کودکان خجالتی

گروهی نامرتب از بچه های پیش دبستانی که از ته سیاه و تاپ های سفید آوازهای گروه کر را روی صحنه کمربند می کشند.

پسرم با روشی اشتباه روبرو می شود و انگشتانش را می جوید.

سعی می کنم توجه او را جلب کنم و لبخند دلگرم کننده ای به او بدهم ، زیرا کلمات آشنایی را که وی هفته هاست با صدای بلند و با اطمینان در خانه ما می خواند ، تقلید می کنم. اما او تصمیم می گیرد از نگاه من اجتناب کند ، در عوض روی یک آویز گمراه متمرکز می شود.

من به عنوان یک معلم پیشین دبستان ، بچه های کوچک را به بلند قامت ایستادن ، تماشای تماشاگران و استفاده از صدای بلند و غرورآمیز در هر نوع تلاوت ، نمایش و نمایش موافقم. اما اکنون که من مجری اکراه خودم را دارم ، دوم اینکه خودم را حدس می زنم و می دانم دقیقاً چگونه می توان تفاوت بین ناجور اجتماعی مناسب سن را از چیزی جدی تر تشخیص داد؟

خجالتی بودن در مقابل درونگرایی بودن
والدین معمولاً وقتی فرزندان خود را کاملاً قابل قبول از غریبه ها یا موقعیت ها و مکان های ناشناخته ای از خود نشان می دهند ، برچسب "خجالتی" می زنند. ژان اوتو ، روانشناس بالینی در پالوس وردس ، کالیفرنیا ، می گوید: برای والدین و معلمان مهم است که بین کمرویی زودگذر و نوع شخصیت واقعی که احتمالاً در بزرگسالی نیز ادامه خواهد یافت ، تمایز قائل شوند. او می گوید: "کمرویی و درونگرایی چیزهای یکسانی نیستند." "کودکی که خجالتی است غالباً در موقعیت های اجتماعی ناراحت کننده است و احساس آسیب پذیری می کند. اما غالباً این بچه ها دیر گرم می شوند و با افزایش سطح راحتی بیشتر درگیر می شوند و عموماً در موقعیت های بدیع یا اطرافیانی که نمی شناسند خجالتی هستند. "

   عکس گریه کودک
   او می گوید ، در صورتی که کودک شما معاشرت نداشته باشد ، چه کند؟ از طرف دیگر ، افراد درونگرا به شدت مقدار خاصی از خلوص را ترجیح می دهند و باتری خود را با زمان خرابی شارژ می کنند.

بخاطر داشته باشید که برچسب زدن به کودک خود به عنوان "خجالتی" برای عذر رفتاری که ممکن است آداب شما را شرم آور یا بد جلوه دهد ، مانند امتناع از سلام و احوالپرسی با بزرگسالان ، ضرری بیش از سود دارد. فران والشیش ، روان درمانگر خانواده و روابط بورلی هیلز و نویسنده کتاب والدین خودآگاه ، می گوید: "اگر کودک خود را خجالتی بنامید ، این خطر وجود دارد که ممکن است کودک آن را به نوعی دارای نقص یا کمبود باشد."

سارا تورن * ، مربی و مادر و والدین ، ​​در همان اوایل تشخیص دادند که دخترش نشانه هایی از درونگرایی را از خود نشان می دهد اما همچنین احساس نمی کند "خجالتی" گفتن کودک مفید است. او می گوید: "من خجالتی بودن را به عنوان برچسب دوست ندارم ، زیرا غالباً مربوط به شرایط است." وی گفت: "بسیاری از کودکان با کودکانی که با آنها رابطه خوبی دارند ، یا با بزرگسالانی که می دانند چگونه به خوبی با کودکان تعامل داشته باشند کاملاً اطمینان دارند. بعضی اوقات بزرگسالان فقط اگر کودکی را مانند آنچه از نظر اجتماعی انتظار دارند پاسخی ندهند ، خجالتی نشان می دهند.

والفیش برای حمایت از کودکان خجالتی یا درونگرا به طور طبیعی در کشف جهان ، به والدین توصیه می کند که فرصت هایی را برای تمرین مهارت های اجتماعی به روشی غیر تهدیدآمیز ایجاد کنند. وی به والدین پیشنهاد می دهد که قرارهای بازی را فقط با یک فرزند دیگر تنظیم کنند ، زیرا گروه ها ، به ویژه سه نفره ، می توانند باعث کنار آمدن بچه های کم قاطع شوند. وال فیش همچنین به والدین توصیه می کند که در تعامل با کودک خود انتخاب کنند. ”از یک کودک آرام و نرم برای یک قرار بازی دعوت کنید. و اگر فرزندتان در نزدیکی شما با شما احساس امنیت بیشتری می کند ، در نزدیکی او بنشینید اما تا جایی که راحت تحمل کند دور شوید. شما می خواهید بدون تقویت وابستگی او به خود حمایت کنید. "

اضطراب بیش از خجالتی بودن است
اضطراب ، برخلاف کمرویی ، یک بیماری است که اغلب با علائم جسمی همراه است و به طور معمول باعث ناراحتی و استرس در مبتلایان می شود.

موسسه اضطراب اجتماعی ، تنها مرکز درمانی در جهان که فقط در زمینه درمان اضطراب اجتماعی تخصص دارد ، اشاره می کند که کمرویی یک ویژگی شخصیتی است ، در حالی که اضطراب اجتماعی با احساسات منفی طاقت فرسا همراه است. اتو می گوید: "افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی روزانه ترس ، اضطراب ، استرس ، خجالت و تحقیر را تجربه می کنند." "میزان اضطراب تجربه شده برای ایجاد درد عاطفی بزرگ و اجتناب از موقعیت ها به جای مواجهه با آنها و احساس ترس و اضطراب ، به اندازه کافی است."

بنابراین مراقب علائم جسمی یا عاطفی همراه با علائم شایع کمرویی در کودک خود باشید. اتو می گوید: "به دنبال شکایت های جسمی مانند سردرد یا معده درد باشید ، به خصوص در مواقعی که کودکان ممکن است احساس ترس یا ترس داشته باشند." "بسیاری از بچه ها یکشنبه شب بیمار می شوند زیرا صبح ها مایل به رفتن به مدرسه هستند و قریب الوقوع عذاب یا ترس را تجربه می کنند."

مادر دو فرزند زایدا خازع همیشه می دانست که یکی از دخترانش خجالتی است فرآیند اجتماعی شدن کودکان و نگران پیامدهای آن در زندگی اجتماعی دختر کوچکش بود. "من نگران بودم زیرا او می خواست دوستانش با آنها بازی کنند ، اما او پیام های گیج کننده ای برای همسالان خود می فرستاد. او بیش از حد خجالتی است و حتی نمی تواند سلام را آغاز کند مگر اینکه نزدیکترین دوست او باشند. "

اما اخیراً تشخیص اضطراب نحوه رسیدگی او به امور را تغییر داده است. ثبت نام دخترش برای کلاسهای ورزشی به ایجاد زمانهای منظم و قابل پیش بینی که انتظار می رفت با دیگران تعامل داشته باشد کمک کرد.